Priesters

Hellow obruni's,

Thanx voor de berichtjes, ik wordt helemaal blij van als ik ze lees.. eigenlijk kan dat niet want ik lach hier de hele dag. Het is hier super. Alleen op het weeshuis is die lach af en toe een beetje weg..
Maar ik ben gebleven bij zondag. Zondag hebben we op de compound fufu gepound. Fufu is een soort deegbal, het is geen deeg maar zo ziet het eruit. Het wordt gemaakt van Yam of van plantain (banaan) of gemixt. Ze schillen en koken dan de yam en plantain en doen het na het koken in een grote vijzel. Het wordt dan met een grote soort van stok gepound, gestampt. Die stok noemen ze een Mortar. Ik en thirza hebben zondag dus onze eigen fufo gepound. Het is echt typisch ghanees eten. Het is super goedkoop maar wel veel werk om klaar te maken. HEt stampen is namelijk super zwaar. De vrouwen hier zijn hier echt een paar uur per dag mee bezig. Ze hebben dan ook behoorlijke arm en schouder/rug spieren. Zoek geen ruzie met een ghanese dame want ze zijn volgens mij super sterk...
We hielden het zelf dus ook niet lang vol en hebben het door Abigail en Rita en Adwoa af laten maken. Het smaakt met een sausje best oke.

Zondag ook naar een kerkdienst geweest het was een speciale dienst vanwege een overleden persoon. Dus bijna alle mensen waren in het zwart wit gekleed. In mooie ghanese jurken. Ook de mannen dragen soort van jurken, omgewikkelde doeken. Heel apart. Het gaat er heftig aantoe. Er wordt natuurlijk gebeden en gezongen maar ook gedanst, en hoe!! Geweldig.. en dat als onderdeel van een begravenis. Een begravenis kan hier wel een paar dagen duren. De persoon was de vorige dag al begraven. Na 2 uur gezeten en gestaan te hebben had ik het eignelijk wel een beetje gezien omdat het meeste in het Twi gesproken wordt en helaas is mijn Twi nog niet echt geweldig... haha..Adwoa de mevrouw waar we mee heen waren die zei dat we ook naar de zondagsschool mochten gaan. Dat was ernaast. Dat hebben we dus gedaan. Was wel grappig. we werden aan de kinderen voorgesteld en er werd ons verteld wat ze de kinderen die dag gingen leren. natuurlijk vroegen ze vanalles ovre de bijbel maar ik wist niet waar het over ging. Dus zei maar eerlijk dat ik nooit naar de kerk ga en de bijbel niet lees. Dit vonden ze wel een beetje vreemd en er werd me dan ook gevraagd om vanaf nuiedere zondag bij hun te komen.. haha.. en dan was ik nog niet eens bij mijn priesters geweest... Ik zei dat ik het zou proberen maar dat was niet genoeg... Ik moest gewoon zeggen dat ik zou komen.. Nouja dan zeg ik dat toch.. whatever..
De kerk was dus een hele ervaring opzich. Ook nog leuke gefilmd. Smiddags dus fufu gepound.

Tegen de avond,na het eten stond ik met de kids buiten en toen bedacht ik me dat het misschien wel leuk was een muziekje op te zetten. Dus gedaan. Een kinder liedje. Chichiwaa... heb ik opgezet en ze een dansje geleerd. Super lache!! zelfs de moeders deden mee. Ook de twee oudere jongens Tony en junior die kwamen achter de tv,, zaten voetbal (ghana-togo) te kijken, vandaan. Dus dat zegt wel heel wat.Ze gingen ook helemaal uit hun dak en hebben het nummer echt vaak gedanst. haha.. Ze konden het op een gegeven moment zelfs een beetje in het Nederlands meezingen.ZOoo grappig. Was dus een leuke avond.. wel super warm.. van dat dansen..

Maandagochten de 19e ben ik door Marlieke en Yao naar " priesters" gebracht... Dit was ongeveer 20min rijden. En vlakbij de stad. Het is in New Tafo. Een gezellige buurt. Met een internetcafe bij mij in de straat!!! Wat een geluk.. haha... Vandaar nu dus alweer een email. Soms doet internet het de hele dag niet maar nu heb ik geluk.

De compound van de priesters bestaat uit een huis van Father Raphael en Anthony, de kerk, Daarnaast een gebouw met een aantal kamers, badkamer en toilet, woonkamer (niet te veel van voorstellen), en balkon, niet op de zon. En dus 5 kamers waarvan ik er 1 heb. Super groot. Geen airco, fan werkt niet. Maar wordt nog gemaakt. En af en toe wat muggen.. Verder hebben Father Patrick en Dennis (priester in opleiding) hier ook een kamer. Gezellig. En ook is er nog een andere vrijwilliger. Jens uit Duitsland. Erg aardige jongen, die me precies verteld hoe het er allemaal aan toe gaat bij de priesters. m.b.t. het eten enzo. want dat was een beetje onduidelijk. we hebben geen vaste tijd om te lunchen en avond eten. Ik moet gewoon kijken of het op tafel staat en dan kan ik gaan eten. Meestal wel met 1 of meer van de priesters en Jens. Tot nu toe pas een paar keer gegeten natuurlijk. Wat overigens heerlijk smaakt!!! Ze hebben en goede kokkin. Ook kan ik bij hun in huis tv kijken, de katholieke krant (jaja) of gewone krant lezen. Het gaat er erg relaxed aan toe. Daar ben ik wel blij mee. ze zijn echt super vriendelijk.
Ik ben wel bang dat ik "bijna" bekeerd terug kom.. haha.. Ze zeggen dat het ze gaat lukken. jaja.. Ik wordt wel iedere ochtend wakker van alle preken en gezang wat uit de kerk komt. Mijn raam is aan de kerk kant.. helaas... Dus om een uurtje of 6 ben ik klaar wakker!! Heerlijk... Savonds hebben ze soms ook nog diensten en dan wordt er behoorlijk geschreewd in de kerk. Wat een herrie gisteravond. Echt ongelovelijk. Rustig een boekje lezen was er niet bij. HIer moet ik maar aan wennen denk ik.

Maandag voor het eerst op het weeshuis geweest vandaag dus tweede dagje gehad. Het gaat er best heftig aantoe soms. De meeste kinderen van 1 tot 4 ongeveer die hebben een handicap. Lichamelijk of lopen geestelijk achter. Er zijn er een aantal die dus "nog" niet kunnen lopen. Maar ik denk dat ze dit met wat extra aandacht zeker kunnen leren. De zusters die geven hier niet echt aandacht aan. Die leren ze niet lopen ofzo.. heb ik het idee. Dus daarvoor zijn de vrijwilligers prima geschikt. Er is nog een duits meisje aan het helpen. Hanna heet ze. erg aardig. Dus met haar ben ik daar samen en met een paar zogenaamde zuster. Het is zo leuk om te zien dat er best snel vooruitgang in zit. Zelfs na 2 dagen had ik het idee dit al te zien.. Misschien wat erg positief. Maar ik weet zeker dat er een paar die nu niet kunnen lopen, zullen lopen als ik weg ga. De kinderen zijn echt super lief. Tenminste over het algemeen.Er is een meisje wat altijd erg aanhankelijk is. Ze mankeert eigenlijk niet echt iets is dus waarschijnlijk een weesje. Ze is ook wat ouder als de rest en af en toe best lastig. Maar soms ook weer heel lief aan het helpen. De kinderen worden soms best hard aangepakt maar gelukkig niet met een stok geslagen, zoals het er op scholen aan toe gaat hier. Ook wonen er volwassen maar ben er nog niet achter hoeveel precies. Er is ook een babyruimte, ongeveer 10 babys,zo schattig die hummeltjes met zijn allen op de grond op een kleed. De meeste kinderen zijn door hun ouders eigenlijk gewoon gedumpt bij het opvanghuis omdat ze niet helemaal gezond zijn.

Er is een meisje wat bij de babys ligt, ze heeft een heeeel grooot waterhoofd en kan dus alleen maar liggen. Best wel heftig om te zien. Maar ik kan het voor mijn gevoel toch wel redelijk relativeren. Als je haar hand aait dan begint ze te glimlachen. Zo schattig. Dus ik ga af en toe ook bij de babys kijken. Daar werkt ook nog een engelse vrijwilligster en 3 ghanese dames werken er. Naast dit meisje ligt een jongen (op een kleed ook) en die kan dus helemaal niets.. Echt zoo zielig om te zien. Hij reageert ook niet echt als ik zijn hand pak of tegen hem praat. Op de peuterafdeling zit ook een jongen van 16 jaar. Hi kan niet lopen, praten, benen vergroeid en zit gehurkt de hele dag een beetje te staren, voor zover hij om zich heen kijkt. Super zielig. Hij kan dus ook niet aangeven of hij naar de wc moet dus doet hij het in zijn stoffen luier. Dan worden de zusters super boos. En begonnen hem vandaag dus te schoppen. Ben hier niet naar gaan kijken. Want dit gaat echt te ver. Die arme jongen kan er niets aan doen.

Als de kinderen gegeten hebben dan moeten ze allemaal op de pot. Zo schattig op een rijtje.. En daarna moeten ze naar bed. Dus ik help dan met het aankleden om naar bed te gaan. Gewone kleren geen pyamas hoor.Ik kan nu dus ook van die stoffen pampers om doen. Beetje talkpoeder op die schattige kleine lichaampjes en dan mogen ze naar bed. Allemaal bedjes in een grote ruimte. Daarna heb ik nog even geholpen met de was en ben toen naar huis gegaan ik was rond 1 uur thuis. Toen gaan lunchen, rijst met stew. Een soor ei met spinazie was geen spinazie maar leek er een beetje op. Was overigens wel erg lekker. Samen met Father Patrick, noem hem gewoon Patrick, gegeten. En nog gezellig zitten praten. Echt heel erg aardig. Ik vertelde over de bouw van de school en hij was helemaal trots op me. Wel leuk om te horen. En hij wil me in contact brengen met iemand die hier woont en projecten heeft, voor zover ik het goed begreep want af en toe versta ik zijn broken english niet zo heel goed. Hij wil volgende week dinsdag met me naar die persoon. Gewoon om kennis te maken en wieweet kan ik daar nog iets doen met de donaties. want er is nog genoeg.

In kokobeng zijn ze begonnen met het maken van de stenen. Dit gebeurd met de hand. Er zijn er nu zo'n duizend gemaakt denk ik. En het moeten er geloof ik 1600 worden. Vrijdag gaan we met alle vrijwilligers van Goodworkghana naar Kokobeng. We gaan een sportdag organiseren voor 190 kinderen. Super leuk. En kan dus meteen zien waar de kleuterschool komt.

Vandaag heeft Father Anthony me te voet naar het weeshuis gebracht om me de shortcut te laten zien. Dus de korste weg ernaar toe. Ook weer erg aardig. Onderweg wordt ik door iedereen nageroepen: OBRUNI (witte) >>> dus dan zeg ik BIBINI terug.. Dit betekent namelijk: Bruine. haha.. Dan beginnen ze te lachen omdat ze die reactie niet verwachten. Maar hier in de straat kennen ze me nu wel een beetje. Heb me eerste colaatje van 25 euro cent al gedronken. Bij een barretje op het terras bij mij in de straat.
Denk dat ik hier binnenkort maar eens met Jens een biertje "Star" ga halen.

Op het moment wordt ik door kinderen buiten geroepen (obruni) en komt er een schattig buurt meisje naast me staan die me wel leuk vind..Binnenkort maar eens ballonnen en kleurpotloden uitdelen denk ik..

Owja internet is hier super goedkoop.. 60 pesewa voor een uur. Dat is ongeveer 45 eurocent!! Vandaar weer deze super lange mail.. sorry oftewel kafra.

Dikke kus en tot snel!!