Soms best moeilijk....

Hoi iedereen,

Weer even een berichtje van mij. Internet is vandaag erg langzaam dus ik hoop dat het lukt. Maar dat merk ik snel genoeg.

Het is nog steeds erg gezellig bij mijn priesters. Gister zat ik aan tafel te praten met Father Anthony, jaar of 32 denk ik. Hij is wel grappig, kan erg om hem lachen. Hij vroeg op een gegeven moment of ik een vriend had. Dus ik begon wat te vertellen. Toen vroeg ik aan hem of het nou echt waar was dat je als Priester geen vrouw mag hebben. Toen kreeg ik een erg grappig antwoord. Namelijk dat ze officieel idd geen vrouw mogen hebbben.. maaaar onofficieel zei hij ... en toen begon hij een beetje lacherig te doen. Volgens mij houden ze zich niet zo strikt aan de regels. Dus ik zei.. o dus je hebt wel een vriendin? Hij gaf niet direct antwoordt maar zei: I wish I had one.. Ik lachen natuurlijk. Want ik had al wat verhalen van Jens gehoord over het vrouwelijk bezoek dat de priesters soms krijgen.... Aan dit gesprek merk je ook wel hoe relax ze zijn. Kan echt alles aan ze vragen. Hadden het gister ook nog even over muziek en dansen. Hij had namelijk Zouk muziek opstaan. En ik vroeg dus of hij goed kon dansen. En of hij ook salsa kan dansen... Hij zegt van wel!! Dus ben benieuwd we gaan een keertje dansen!! haha... Party with the priests....

Gister waren er bij mijn werk een aantal Missionarissen op bezoek. Van een kerk in Eijicu. Ze kennen ook mijn priesters. Aardige mannen. Ze hebben iets van 2 uurtjes geholpen en gespeeld met de kinderen. Was erg leuk. Ze vinden het echt bijzonder wat we, de vrijwilligers, doen. Dat we helemaal van ons land hier naar toe komen om te helpen dat waarderen ze echt enorm. Zelf sta ik er niet zo bij stil maar door de reacties van de priesters zowel deze als de priester waar ik bij woon, besef ik wel meer dat het wel bijzonder is. Toen ik Father Patrick van de bouw van de school vertelde viel zijn mond bijna open.

Vandaag was best een zware ochtend. Ik was met 2 kinderen die nog niet kunnen staan en dus al helemaal niet lopen. En een jongetje wat binnenkort kan lopen. En een jongetje wat heel erg zijn best doet en ook al wat loopt. Ik was met hen in een aparte kamer oefeningen aan het doen.Dus lopen bij zo'n loopbrug. En de twee die nog niets kunnen heb ik rechtop gezet en hun handen om het rek gedaan zodat ze het vast moesten houden. Dan met behulp van mijn knieen tegen zijn of haar kont geduwd, zodat ze recht gaan staan. Dit was best wel moeilijk want dat ene jochie Josef heet hij. Is 6 of 7 jaar, ziet er uit als 2 met een redelijk groot hoofd en klein lichaam, hele dunne beentjes. Heeft volgens mij ook een slaap ziekte want hij valt echt in de gekste posities continue in slaap. Maar hem leer ik dus om te staan. Ik merk wel dat hij kracht in zijn benen heeft. Maar denk eerlijk gezegt niet dat hij ooit echt zal lopen. maar wieweet wonderen bestaan dus misschien met genoeg oefening lukt het. Dat meisje staat iets makkelijker tegen het rek. Ze doet ook echt haar best. Dan zie je dat koppie helemaal weg trekken en als het te zwaar wordt laat ze zich vallen maar ze houdt het wel super lang vol vind ik. Dan nog Kwabena die nu redelijk loopt met beetje hulp loopt ie binnenkort de marathon..

Dan hebben we nog Ben. Dat is een jongetje van 4 of 5 denk ik. Hij kan binnenkort ook lopen.. en heeft ook een geestelijke achterstand. Kan ook niet praten. Maar maakt wel wat geluidjes. Hij is zoooo schattig. Hij heeft echt een mooi lief gezichtje en klemt zijn armen altijd stevig om mijn nek en gaat dan met zijn wang tegen die van mij. Hij kijkt altijd super lief. En moet ontzettend lachen als ik met hem rondjes draai. Ik probeer alle kids evenveel aandacht te geven. Maar hij is toch wel een van mijn schatjes. Had het vandaag toch wel een beetje moeilijk toen hij zich zo aan me vast klemde. Moet er niet aan denken dat ik straks weer weg ga. In het huis bij de kids houdt ik mij wel sterk en kan ik het wel aan. Maar toen ik vandaag thuis was zat ik toch wel even na te denken en dat kan ik beter niet te veel doen..

Ik ga zo nog even naar het missionarissen huis toe. En dan ga ik naar Kwadaso. Naar de compound van GoodWorkGhana. Morgenvroeg gaan we naar Kokobeng. We hebben er met alle 8 vrijwilligers een sportdag voor 184 kinderen. En ik kan meteen kijken waar het schooltje komt. Morgen dus een leuke maar zware dag denk ik. Hele dag in de hete zon. Savonds gaan we met zn allen uiteten. het weekend weet ik nog niet wat ik ga doen.

Ik ga er weer eens mee stoppen.. Ik zal snel weer wat laten horen..

Wel berichtjes blijven plaatsen hoor!!!

Dikke kus van mij en mijn schattige kindjes hier..