24 uur bus in 30 uur tijd....

Donderdag 30 januari.
Nadat ik het vorige bericht geschreven had ben ik bepakt en bezakt naar het busstation van de Ticabus gegaan.. Al duimend voor een plaatsje in de bus. De bus was eigenlijk vol geboekt...

Eenmaal op het station wachten, wachten, wachten totdat alle mensen in de bus zaten. Ik was de eerste die een plaats zou krijgen als die er was. Er was nog een wachtende chinees en 2 andere mannen. Ik zag op het scherm dat alle stoelen rood waren maar nog eentje geel.. dat betekend.. vrije stoel!! Ben niet gestopt met duimen en ja hoor, stay positive. Ik moet in deze bus!! Ja hoor mevrouw ik heb 1 plaatsje vrij!!!! Jippie! De bus was een erg relaxte bus met grote stoelen die ver naar achter konden.
Om 23.00uur dus vertrokken en om half 5 sochtends kwamen we aan bij de grens van Panama. Rond deze tijd is de grens nog gesloten dus werd het weer wachten, wachten en nog eens wachten. Een mevrouw vertelde me dat ze om 8 uur open gingen.. Gelukkig had deze mevrouw het helemaal mis en gingen ze om 6 uur open.. Ik stond voor aan in de rij dus werd snel geholpen. Al maakt dat eigenlijk helemaal niets uit als je uiteindelijk toch op al die andere buspassagiers moet wachten.
Na deze check-out in Costa Rica, de grens met Panama overgestoken, hier vervolgens weer in de rij en dan nog eens wachten totdat ze alle koffers gingen controleren. Al met al zo`n 3,5 uur later vervolgden wij onze weg naar Panama City. Panama time 9uur vertrokken we bij de grens. CR en Panama is 1 uur tijd verschil.
Om 15.30 kwamen we eindelijk aan in Panama City.
Al met al ben ik in 30 uur tijd, 24 uur onderweg geweest met de bus!!

Ik ben nu weer bij mijn lieve vriendje en blijf hier nog even. Er komt nog een vriendin, Saidja, voor 3 maanden naar Costa Rica, de eerste maand is ze net over de grens van Panama dus dan meeten we ergens in Panama of bij haar in Costa Rica.
Voor nu even geen wilde verhalen. Maar rustig aan in Panama City.
Nicaragua is een super leuk land om rond te reizen, veel te zien en te doen. De mensen zijn super vriendelijk en gastvrij. Ik heb er een vriendin in Nicaragua bij die ik vast nog wel eens op ga zoeken. Het was leuk om bij haar familie te logeren en het dagelijks leven van hen mee te maken.
Met toch in m`n achterhoofd dat wij het niet zo slecht hebben. Zowel in Panama als in NL.
Mn bedje in NL en Panama is zoo lekker zacht.
Ook het locale eten Gallo Pinto daar kan ik niet echt aan wennen. Toch eet ik vaak rijst met bonen. Maar hoe mijn vriendje kookt is dan wel vele malen lekkerder! Ach je wordt weer even met je neus op de feiten gedrukt en waardeert weer meer wat je hebt.
Weer een ervaring rijker eentje om aan terug te denken en een land om vast ook nog eens naar terug te keren.

Oja.. De foto met de nederlandse tekst is op de boot van Isla Ometepe naar het vaste land. Dit was een oude nederlandse boot waar alle bordjes in het nederlands nog op zaten en ook hingen er in de boot allemaal fotolijsten met foto`s van nederland. Dat was weer even een foto waard.

Tot mails..